Aposille to rodzaj poświadczenia dokumentu, sporządzony w jednym państwie, który daje możliwość legalnego użycia go w drugim kraju, bez dodatkowych legalizacji. Nadanie klauzuli (pieczęci) apostille to nic więcej jak stwierdzenie autentyczności dokumentu.
Kraj, w którym ma zostać użyty poświadczony dokument, musi być jedną ze stron Konwencji Haskiej z 1961 roku o zniesieniu wymogów legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych. Pełen aktualny wykaz państw członkowskich znajdziemy tu
Apostille wydaje się według odpowiedniego wzoru dołączonego do Konwencji, przyjmując kształt adnotacji dokonywanej bezpośrednio na dokumencie lub odrębnego załącznika spinanego z oryginałem.
Zgodnie z art. 1 Konwencji za urzędowe uznaje się:
- dokumenty, które pochodzą od organu lub urzędnika sądowego (np. wyroki, postanowienia);
- dokumenty administracyjne (w tym poświadczające wykształcenie, kwalifikacje);
- akty stanu cywilnego;
- akty notarialne;
- zaświadczenia urzędowe (np. wypisy).
Konwencja nie ma zaś zastosowania do:
- dokumentów sporządzonych przez przedstawicieli dyplomatycznych;
- dokumentów sporządzonych przez urzędników konsularnych;
- dokumentów administracyjnych dotyczących bezpośrednio transakcji handlowych;
- dokumentów administracyjnych dotyczących operacji celnych.
Każde z państw sygnujących określiło odpowiednie instytucje, które zostały uprawnione do wydania klauzuli apostille. W przeważającej części krajów europejskich głównym organem formalnie je wydającym jest Ministerstwo Spraw Zagranicznych. By ułatwić dostęp zainteresowanym – MSZ dodatkowo udziela prawa poświadczania dokumentów miejscowym urzędom. W przypadku dokumentów wydawanych przez zakłady oświaty (np. świadectwa, dyplomy) apostille wydają np. Ministerstwo Oświaty i Nauki czy Ministerstwo Ochrony Zdrowia. Szczegóły można doczytać tu
Apostille wydaje się zawsze na wniosek osoby, która podpisała niniejszy dokument, lub na wniosek posiadacza dokumentu.
Tłumacz przysięgły języka ukraińskiego